Rasuah Simbol
Kemusnahan Negara
Oleh Saodah Abd. Rahman

KUASA dan kekayaan merupakan idaman manusia di dunia ini. Naluri yang inginkan kehidupan mewah dan menguasai masyarakat dan negara jika tidak dikawal dan dibendung boleh menyebabkan seseorang itu terjerumus ke dalam kancah kehinaan.

Naluri begini jika tersemat di hati nurani para pentadbir dan pemimpin negara maka kegiatan rasuah serta penyalahgunaan kuasa menjadi lumrah dalam kehidupan mereka.

Terlalu sukar untuk membanteras kegiatan rasuah dan penyalahgunaan kuasa jika para pemimpin dan pentadbir gemar melibatkan diri dalam kegiatan begini. Jika perkara begini menjadi lumrah kepada para pentadbir dan pemimpin maka keyakinan masyarakat terhadap kewibawaan golongan ini semakin hari kian terhakis.

Rasuah dan penyalahgunaan kuasa merupakan amalan yang dikutuk oleh Allah s.w.t. Orang yang menerima rasuah sering merujuk kepada orang yang mempunyai kuasa dan kedudukan.

Masyarakat tidak dapat mengelakkan diri daripada memberi rasuah kerana tanpa rasuah mereka tidak mampu untuk mendapatkan sesuatu yang dihajati. Ini merupakan dilema kepada masyarakat jika mereka berurusan dengan pemimpin dan pentadbir yang gemarkan rasuah.

Kepimpinan

Keistimewaan sebagai pemimpin dan pentadbir sudah cukup untuk membolehkan mereka hidup selesa tanpa perlu terlibat dalam penyalahgunaan kuasa atau menerima rasuah. Kurangnya kefahaman terhadap konsep kepimpinan dan pentadbiran menyebabkan pemimpin dan pentadbir semakin berminat dengan amalan rasuah.

Keadaan begini wujud disebabkan kuasa yang dimiliki dijuruskan kepada kepentingan peribadi melebihi kepentingan masyarakat dan negara. Apabila keadaan ini wujud dalam negara, masyarakat bertanya, sejauh manakah pemimpin dan pentadbir menunjukkan sikap prihatin dan tanggungjawab mereka terhadap negara dan masyarakat?

Persoalan ini amat sukar dikikis daripada minda masyarakat.

Kepercayaan dan keyakinan terhadap kepimpinan negara sering berasaskan kepada sikap dan corak pemikiran para pemimpin dan pentadbir. Jika rasuah dan penyalahgunaan kuasa menjadi amalan pemimpin atasan di kalangan umat Islam maka tidak mungkin masyarakat Islam dapat menguasai keistimewaan negara dalam era pembangunan dan kemajuan negara.

Masyarakat Islam di negara ini masih di tahap ingin membangunkan diri sebagai satu masyarakat yang berwawasan dalam pelbagai aspek kehidupan mengikut arus pembangunan negara. Malangnya semangat jitu masyarakat terhalang akibat daripada sikap dan mentaliti pemimpin-pemimpin tertentu yang terlalu tamak dalam kehidupan mewah sehingga terlupa tugas utama mereka ialah memastikan rakyat terutamanya umat Islam memiliki peluang daripada hasil kemewahan negara.

Ilmu dan kepakaran masyarakat dalam hal ehwal berkaitan dengan kehidupan tidak dapat diterjemahkan dalam kehidupan seharian jika pemimpin dan pentadbir yang mengendalikan urusan tersebut menjadikan amalan rasuah sebagai matlamat hidup mereka.

Keadilan dan keselamatan negara tidak dapat diwujudkan jika pemimpin dan pentadbir yang mengendalikan urusan berkenaan tidak sensitif terhadap keselamatan negara.

Agama

Pemimpin dan pentadbir yang berjiwa agama dan mempunyai sikap prihatin terhadap rakyat dan negara tidak akan menggunakan kuasa dan kedudukan untuk mengaut sebanyak mungkin kekayaan ketika memegang jawatan pentadbiran dan kepimpinan kerana mereka telah diberi keistimewaan oleh negara bagi memudahkan mereka mengurus hal ehwal kemasyarakatan dan negara.

Hakikatnya, keistimewaan itu dijadikan alat untuk mempertingkatkan diri sebagai orang dalam golongan atasan yang mempunyai hak menguasai keseluruhan keistimewaan yang wujud dalam negara walaupun ia merupakan hak rakyat.

Sikap tamak dan rakus begini merupakan faktor utama yang boleh mendorong pentadbir dan pemimpin menjadikan amalan rasuah sebagai lumrah kehidupan mereka. Oleh itu perebutan kuasa dan pangkat semakin hari kian ketara di kalangan masyarakat Islam sama ada di kalangan bawahan dan atasan kerana jiwa yang kosong tidak pernah merasai puas dengan keistimewaan yang dimiliki.

Hasilnya, setiap program dan perancangan yang digariskan oleh negara untuk faedah rakyat terbengkalai akibat daripada sikap rakus dan tamak pemimpin dan pentadbir yang diberi tanggungjawab untuk menguruskan hal ehwal kemasyarakatan. Ini adalah satu jenayah dalam kepimpinan dan pentadbiran mengikut perspektif Islam yang amat sukar diampun oleh Allah s.w.t.

Pemimpin dan pentadbir yang menjadikan amalan rasuah sebagai lumrah hidup tidak akan mendapat kepuasan dan kenikmatan secara hakiki dalam kehidupan. Ini disebabkan kepuasan hidup yang berteraskan kepada material tidak akan merasai nikmat walaupun memiliki keseluruhan kekayaan negara.

Ini kerana roh mereka tidak diarahkan kepada fitrah ciptaannya iaitu menghampirkan diri kepada Allah dan melaksanakan tugas dan tanggungjawab sebagai hamba-Nya yang amanah.

[Dr. Saodah Abd. Rahman ialah pensyarah di Jabatan Usuluddin dan Perbandingan Agama, Universiti Islam Antarabangsa Malaysia (UIAM)]

Utusan Malaysia 9 Mac 2007

http://www.utusan.com.my/utusan/content.asp?y=2007&dt=0309&pub=Utusan_Malaysia&sec=Rencana&pg=re_03.htm